حضرت عشق

حضرت عشق ، بفرما ! که دلم خانه ی توست

حضرت عشق

حضرت عشق ، بفرما ! که دلم خانه ی توست

سرو جوانم

 

 

به تمنّای طلوع تو جهان چشم به راه   

 به امید قدمت کون ومکان چشم به راه

رخ زیبای تو را یاسمن آینه به دست  
  

قدّ رعنای تو را سرو جوان چشم به راه . . .

خدایا گواهی


چو کس با زبانِ دلم آشنا نیست


چه بهتر که از شکوه خاموش باشم


چو یاری مرا نیست همدرد ، بهتر


که از یادِ یاران فراموش باشم





خدایا گواهی که گاهی نگاهی ندارد گناهی...